تعیین تأثیر درمان شناختی ـ رفتاری بر میزان استرس پرستاران شاغل در بیمارستان شهید بهشتی یاسوج(سال 1388)

مقدمه و هدف: استرس یکی از مهم‌ترین پدیده های زندگی در قرن حاضر است که به دلیل تأثیر بر سلامت روانی و جسمانی افراد به یکی از مباحث اصلی مدیریت رفتار سازمانی تبدیل شده است. اصولاً شغل پرستاری و مراقبت از بیمار به خودی خود استرس‌زا است، لذا تهدید اهداف سازمانی و کاهش کیفیت وعملکرد پرستار در بیمارستان از آثار استرس در محیط‌های درمانی به ویژه بیمارستان‌ها می‌باشد. روش‌های متفاوتی جهت مقابله با استرس وجود دارد که از جمله این روش‌ها، درمان شناختی رفتاری می‌باشد. این پژوهش با هدف تأثیر درمان شناختی‌ ـ رفتاری بر میزان استرس پرستاران شاغل در بیمارستان شهید بهشتی یاسوج انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه یک پژوهش کارآزمایی بالینی است که در سال 1388 بر روی 100 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان شهید بهشتی یاسوج که به روش در دسترس انتخاب شدند. انجام گردید. پس از تکمیل پرسشنامه استاندارد DASS 42 به وسیله آنان، تعداد 30 نفر که از نظر میزان استرس وضعیت بدتری داشتند، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مساوی آزمون و شاهد تقسیم شدند. برای افراد گروه آزمون طی هشت جلسه گروهی، به صورت هفته‌ای یک ساعت، تکنیک‌های درمان شناختی ـ رفتاری اجرا شد. در پایان مطالعه مجدداً افراد دو گروه آزمون و شاهد پرسشنامه‌ها را تکمیل نمودند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری تی و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین و انحراف‌معیار نمرات استرس برای گروه مورد، به ترتیب؛ در پیش‌آزمون 96/7±73/18 و در پس‌آزمون 29/7±26/12 بود و برای گروه شاهد، به ترتیب؛ در پیش‌آزمون 41/8±06/21 و در پس‌آزمون09/9±73/20 بود، که بین دو گروه آزمون و شاهد قبل از مداخله تفاوت معنی‌داری در میزان استرس وجود نداشت، اما بعد از مداخله بین دو گروه تفاوت معنی‌داری مشاهده شد(03/0=p). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های مطالعه، آموزش تکنیک‌های درمان شناختی‌ ـ رفتاری به طور معنی‌داری در کاهش استرس پرستاران مؤثر بوده است، لذا پیشنهاد می‌گردد در بیمارستان به منظور کاهش میزان استرس پرستاران و هم‌چنین افزایش کارایی ایشان و رضایت‌مندی بیماران، واحدی تحت عنوان مشاوره و روانشناسی ایجاد گردد.